" చేరా ! ఆత్మీకృత సుస్మేరా"

ఆచార్య చేకూరి రామా రావు గారు సుప్రసిద్ధ పండితులు, భాషా శాస్త్రవేత్తలు. వీరు చేరా  అని ఆధునిక తెలుగు సాహిత్యంతో పరిచయమున్న వాళ్ళందరికీ తెలిసిన విషయమే. చేరా గారు మరియు కోవెల సంపత్కుమారాచార్య గారు గొప్ప స్నేహితులు. చేరా రచించిన కొన్ని వ్యాసాల్ని " రించోళి" పేరుతొ ఒక సంకలనంగా వెలువరిస్తూ సంపత్కుమరాచార్యను ముందు మాట రాయమన్నారట. ఎలా రాయాలా అని ఆలోచిస్తున్న సమయంలో సంపత్కుమార మదిలో " చేరా ! ఆత్మీకృత సుస్మేరా" అన్న ఒక చరణం పదే పదే ధ్వనిన్చిందట - అంతే ఆయన గొంతు లోంచి " చేరా ! ఆత్మీకృత సుస్మేరా" అన్న కంద పద్యం అప్రయత్నంగా వెలువడిందట. అప్పుడాయనకు " చేరా" అన్నమాటను మకుటం చేసుకొని ఓ వంద పద్యాలను రాసి చేరాకు ఆయన 70  వ జన్మదినం సందర్భంగా కానుకగా సమర్పించాలన్న భావం కల్గిందట - వెంటనే ఆయన

                 " చేరా! ఆత్మీకృత సుస్మేరా
                    మైత్రీ విచిత్ర మ్రుదుతాదారా
                    వారిత దురహంకార విచారా!
                    బందురవచో విసారా! చేరా!      
  

 అన్న పద్యంతో మొదలెట్టి 120  పద్యాల్ని రాసేసి " చేరాకు ఒక శతమానం" అన్న పేరుతొ వాటిని పుస్తంకంగా ప్రచురించి చేరాకు ఆయన జన్మదినోత్సవ సందర్భంగా కానుకగా సమర్పించారట. సంపత్కుమారాచార్య  గారు " చేరా" అన్న సంక్షిప్త నామం లాగే తెలుగు సాహిత్యంలోని కొందరు లబ్ద ప్రతిష్టుల పేర్లను మొదటి రెండక్షరాలతో చిత్రంగా సంక్షిప్తం చేసి రాసిన పద్యం చూడండి. 

                    " రారా, కారా, బూరా
                      సేరా, బేరా, తిరా, వసీరా, నారా
                      కోరా, తారా, కేరా
                      ఈ రాంతులతో వేగుటేట్లా చేరా"

ఈ పద్యం లోని "రారా" అంటే రాచమల్లు రామచంద్రారెడ్డి అని, "కారా" అంటే కాశీపట్నం రామారావు అని, "బూరా" అంటే బూదరాజు రాధాకృష్ణ అనీ, "సీరా" అంటే పొట్లపల్లి సీతారావనీ, "బేరా" అంటే బేతవోలు రామబ్రహ్మం అనీ, "తిరా"  అంటే తిరుమల రామచంద్ర అనీ, " వసీరా" అంటే వక్కలంక సీతా  రామారావనీ  , "నారా" అంటే వెల్చేరు నారాయణ రావనీ, "కోరా" అంటే కోదాడ రామకృష్ణయ్య అనీ, "తారా" అంటే తాళ్ళూరి రామానుజస్వామి అనీ, "కేరా" అంటే కే. రామలక్ష్మి అనీ ఈ పద్యం కింద సంపత్కుమార  వివరణ కూడా ఇచ్చారట.

చేరా ఒక పత్రికలో చేరాతలు అని ఒక కాలం రాసేవారు. కొన్ని విమర్శలతో కొంత కాలం తర్వాత చేరాతల్ని ఆపాల్సి వచ్చిందట. ఈ ఉదంతాన్ని గూర్చి సంపత్కుమారాచార్య చెప్పిన ఈ పద్యాన్ని చూడండి.

                     " చేరాతలంతగా రాసీ రాసీ
                        ఏమి లబ్ది చేకురెను, మీవారు, మావారు
                        సాంబారులు చిమ్ముటలు తప్ప
                        మధుమతి చేరా! "                              

మీవారు, మావారు అంటే మీ లెఫ్టిస్టులు, మా రైతిస్టులు అనీ సాంబారులు  చిమ్ముకోవటం అంటే బురద చిమ్ముకోవటం అని అర్థమట. ఇక  పద్య ప్రేమికుడైన చేరా గారంటే సంపత్కుమార గారికి అమితమయిన ప్రేమట. ఇంకా  " శతకం" అన్నా శతక సాహిత్యం అన్నా చేరా గారికి ఎక్కడలేని అభిమానం. పైగా పద్యం అన్న ప్రక్రియ ఎంత కాలం ఉంటుందో అంతకాలం శతకం మనగలుగుతుంది అన్నదే చేరా గారి గాఢ విశ్వాసం. ఆ విశ్వాసాన్ని చెబుతూ  ఆచార్యులవారు ఒక పద్యం ఇలా వ్రాశారు.

                   "ఎందాక పద్యముండునో
                    అందాక శతకముండునంటివి కాదా
                    ఎందాక కవిత యుండునో
                    అందాకను పద్యముండునందును  చేరా! " 
చేరాగారి ఆలోచనకు తన ఆలోచన ను జోడించి పద్యం ఎప్పటికి నిలిచి ఉండే ప్రక్రియగా భావించి చెప్పాడు. చేరాకు  ఒక శతకం అనకుండా శతమానం అని ఎందుకన్నారో సంపత్కుమార గారు " చేరాకు ఒక శతమానం" గురించి చెప్పిన విషయాలు మరొక టపాలో!  అప్పటివరకు సెలవ్.