అక్షరమే ఆయుధం...అలిశెట్టి ప్రభాకర్

అక్షరమే ఆయుధంగా జీవించిన అలిశెట్టి ప్రభాకర్ గురించి క్లుప్తంగా చెప్పాలంటే అంచెలంచెలుగా కవిత్వం రాసి జీవితమనే అనేక సంఘర్షణల వెనక మెడలో కెమేరాతో మదిని తొలిచే చిత్రాలను అందిస్తూ చిత్రకారుడిగా ముందుకు సాగిన వ్యక్తి. 1982 లో హైదరాబాద్ కు చేరిన అలిశెట్టి ఆంద్ర జ్యోతి దిన పత్రికలో సిటీ లైఫ్ పేరిట మినీ కవితలు అందించాడు. టిబీ అతన్ని మృత్యువుకు చేరువ అయిన  కాలంలో సిటీ లైఫ్ పారితోషికమే జీవనాదారమైంది.అంచెలంచెలుగా కవిత్వాన్ని అందించిన ప్రభాకర్ తనలో ఉన్న చిత్రకారుడు అంతరించి పోతున్న బాదేదో తనను వేదిస్తున్దంటు తరచూ చెప్పేవాడట. ఇప్పటికి మినీ కవిత లో తనకంటూ ఒక ముద్ర వేసుకున్న అలిశెట్టి 1993 , జనవరి 12  న ఈ సాహితీ లోకానికి దూరమైనాడు.

అతి ప్రయత్నం మీద దొరికిన " మరణం నా చివరి చరణం కాదు " అనే కవిత సంకలిని లో 65 కవితలలో కొన్ని  అముద్రిత కవితలు ఆయన గీసిన చిత్రాలు, తీసిన ఫొటోలతో ఉన్న ఈ సంకలిని లో కొన్ని నాకు నచ్చిన కవితలు.

మరణం నా చివరి చరణం కాదు/మౌనం నా చితాభస్మం కాదు/మనోహరాకాశంలో  లో విలపించే చంద్రబింబం/నా అశ్రు కణం కాదు,

ఘనీభవించే నిశ్శబ్దంలోనైన/కనురెప్ప తెరుచుకొనే చప్పుడు వినకుంటే ఎలా/

అశ్రుకణం/రాల్చలేని/శిదిలనేత్రం/అనుభూతిని /కోల్పోయిన/శిలాస్తన్యం/ ఆమె ఎవరు..ఆమె ఎవరు/అమావాస్యల/అట్టడుగున  పది/నలిగిపోయిన మొగిలిరేకు/పట్టపగలు/విద్వంసంలో /పడివిరిగిన/చంద్రవంక.

రహస్సంద్య అనే కవిత లో - చంద్ర గుప్తులూ, మౌర్యులూ. శాతవాహనులూ అంతరించి/చంద్రుడి చాటున  మబ్బులే మళ్ళీ రాజకీయాలు దోబూచులాడి/ప్రజల ప్రాణాలు తీస్తాయి/కాషాయం చెలరేగిరూళ్ళకర్ర విరిగిపోతుంది/భక్తీ పారవశ్యంతో రామశిలలు ఉప్పొంగి/రిజర్వేషన్ని రెండుగా చీలుస్తాయి/ధర్మం నాలుగు పాదాల నడుస్తూనే/చార్మినార్ చర్మం ఊడి మతం మళ్ళీ నెత్తురోడుతుంది/భయాన్ని పొదిమి  పట్టుకున్న పసిబిడ్డ ఖండ ఖండాలుగా నరకబడ్డ చుండూరు/భారత ఖండంలో నిశ్శబ్దంగానే ఉండిపోతుంది.

 విషాద సాక్షాత్కారం అనే కవిత లో కన్నీళ్ళని ఎ భాష లోకి అనువదించినా/విషాదం మూర్తీభవించిన స్త్రీ యే/సాక్షాత్కరిస్తుంది , అంటూ  నాలుగేళ్ల  మృదుత్వం/ మానభంగం శీర్షిక కింద/పడి చితికిన  హృదయ శకలాల్నించి// కళాశాల గోడలే కబంధ హస్తాలై/కబళించిన విద్యార్థినుల జీవితాల్నిచ్న్హి/కన్నీళ్లు ప్రవహిస్తూనే ఉన్నాయి అంటుంటే ప్రణీత పై  ఆసిడ్ దాడులు. శ్రిలక్ష్మి లాంటి వాళ్ళు  గుర్తొచ్చి కన్నీళ్ళు రాక మానవు. ఎంత అధునాతనంగా ఎదిగినా/అసృబిందువునించి/స్త్రీ కింకా విముక్తి కలగలేదంటే/నిజంగా కన్నీరు సముద్రమై /నిజంగా కన్నీరు సముద్రమంతా అవేశమై/ అంటూ పోరాటం చేయాలంటాడు.

మృత్యువు తనని కబలిస్తుందని మొదలే తెలుసు కాబోలు, పర్సనల్ పొయం అనే కవితలో తెరవెనక లీలగా/మృత్యువు  కదలాడినట్టు/తెరలుతెరలుగా దగ్గొస్తుంది/తెగిన తీగెలు సవరించాదానికన్నట్లు /గబగాబాపరుగేత్తుకోచ్చి నా భాగ్యం/గ్లాసుడు  నీల్లన్దిస్తుంది అని రాసుకుంటాడు. భాగ్యలక్ష్మి అనే కవిత లో వారి గురించి రాస్తూ ఇద్దరం కలిసి ఒక కలగా/కలగాపులగంగా కలిసిపోయిన్ రోజుల్లో/ఇంచుమించు  ఒకే కంచం లో/ఇంద్రధనుస్సుల్ని తుంచుకొని తిన్నరోజుల్లో/మా గుండెల్లో సమస్యలు మందని  రోజుల్లో/సిగరెట్ పీక లాంటి నన్ను/సిగలో పువ్వులా తురుముకొని/అంటూ  తనని ఏమి అడగని తన అర్ధాంగి గురించి రాస్తూ, గాజు కుప్పెల్లాంటి  నా కళ్ళలోనే ఆశల  అగరొత్తులు  వెలిగించుకోంది అంటాడు. ఇంకా ఎన్నో కవితలు మనల్ని కదిలించేవి, గుండెలకు హత్తుకు పోయేవి.కొన్నైతే. ఆలోచిమ్పజేసేవి కొన్ని  , ఉత్తెజపరిచేవి కొన్ని.

తను శవమై..

ఒకరికి వశమై...

తనువు పుండై...

ఒకరికి పండై...

ఎప్పుడూ ఎడారి అయి...

ఎందరికో ఒయాసిస్సై....