If the story of Irom Sharmila will not make us pause, nothing will..... షర్మిల ఆమరణ నిరాహార దీక్షకు పదేళ్ళు

మానవ హక్కుల ఉద్యమ కారిణి షర్మిలా ఇరాం చేపట్టిన ఆమరణ నిరాహార దీక్షకు మంగళ వారం  ,నవంబర్ 2 తో పదేళ్ళు నిండాయి. భద్రత  దళాలు హక్కుల ఉల్లంఘన కు పాల్పడుతున్నయంటూ..సైన్యానికి ప్రత్యెక అధికారాలు కల్పిస్తూ ప్రభుత్వం రూపొందించిన భద్రతా దళాల ప్రత్యెక అధికారాల చట్టం- 1958 ని రద్దు చేయాలని డిమాండ్ చేస్తూ 2000 , నవంబర్ 2  న షర్మిలా ఈ దీక్షను ప్రారంబించారు. ఆ రోజు మాలోం అనే పట్టణంలో బస్స్టాండ్ లో అస్సాం రైఫిల్స్ సాయుధులు పదిమంది సాధారణ పౌరులను కాల్చి  చంపేసిన దారుణ సంఘటన జరిగినపుడు షర్మిలా తీవ్రంగా చలించిపోయి శాంతి యాత్ర నిర్వహణకు అక్కడికి వచ్చిన ఆమె ఆ ఆలోచన విరమించుకొని అంత కంటే తీవ్రమయిన కార్యాచరణకు పూనుకోవాలని నిర్ణయించుకొని   ఆమరణ నిరాహార దీక్ష చేపట్టింది. మూడు రోజుల దీక్ష అనంతరం ఆత్మహత్యా నేరం కింద పోలీసులు షర్మిలా ను అరెస్ట్ చేసి జైలు ఆస్పత్రిలో చేర్పించారు. అప్పటినించి ఆమె జైలు లోనే తన దీక్షను కొనసాగిస్తున్నారు. నిరాహార దీక్ష చేస్తున్న  తన బిడ్డ గురించి మీరు మీ బిడ్డ ను చూడటానికి ఎందుకు వెళ్ళ లేదు అన్న ప్రశ్నకు ఆమె తల్లి అన్న మాటలు వింటే మనకు ఆ తల్లి పట్ల ఒక గౌరవం కలగక మానదు ఆమె జవాబు " నా గుండె చాల బలహీనమైనది. నేను షర్మిలను చుస్తే ఏడుస్తాను,నా ఏడుపుతో తన దృడ నిర్ణయాన్ని చెదరగొట్ట దలచలేదు. అందుకే షర్మిలా తన గమ్యం చేరేవరకు తనను చూడ దలుచుకోలేదు."

ఇది చదువుతుంటే, మనసు చలించి కళ్ళు చెమర్చక మానవు. శొమ చౌదరి రాసిన ఆర్టికల్ ఇక్కడ చదవండి .

"in 2006, Irom Sharmila had not eaten anything, or drunk a single drop of water for six years. She was being forcibly kept alive by a drip thrust down her nose by the Indian State. For six years, nothing solid had entered her body; not a drop of water had touched her lips. She had stopped combing her hair. She cleaned her teeth with dry cotton and her lips with dry spirit so she would not sully her fast. Her body was wasted inside. Her menstrual cycles had stopped. Yet she was resolute. Whenever she could, she removed the tube from her nose. It was her bounden duty, she said, to make her voice heard in “the most reasonable and peaceful way”.

ఇంకా వివరాలకు ఇక్కడ చూడవచ్చు.

ఇప్పటికైనా ప్రభుత్వం ముందుకు రాకపోతే ఎ క్షణం మనం ఎం వింటామో అని మనసులో  ఒక కలవరం కలుగుతుంది. బ్లాగ్మిత్రులు ఎవరయినా ఏదైనా కార్యక్రమం సంతకాల సేకరణ లాంటిది చేపట్టి ప్రభుత్వానికి విజ్ఞ్యాప్తి చేస్తే  ఎలా ఉంటుందో ఒక్కసారి ఆలోచించండి.   . ఆమెను కాపదేతందుకు , మనమూ సహకరించిన వాళ్ళం అవుతాం.శొమ చౌదరి చివర్లో అన్నట్లు "

if the story of Irom Sharmila will not make us pause, nothing will